Koncepcja upływu czasu, w której punkt równonocy wiosennej na półkuli północnej przesuwa się co 2160 lat do kolejnego znaku zodiaku stałego (w innym wariancie mówi się o gwiazdozbiorach) w kierunku odwrotnym do naturalnego następstwa znaków. Po upływie 25920 lat punkt równonocy powraca w to samo miejsce. Okres ten nazywany jest Rokiem Platońskim.
Koncepcja er astrologicznych traci sens przy przyjęciu zodiaku zwrotnikowego jako jedynego systemu odniesienia w astrologii. Także Nicholas DeVore w swojej encyklopedii pisze, że „[..] nie ma żadnego uzasadnienia, abyśmy uważali, że ludzkość jest obecnie w epoce Wodnika.”