(I w. n.e.) Jeden ze znanych antycznych astrologów działający w czasach rządów rzymskiego imperatora Kaliguli (12-41 r. n.e.). Z pochodzenia – zhellenizowany Fenicjanin, którego życie prawdopodobnie upłynęło w Egipcie. Autor poematu astrologicznego w pięciu księgach (tak zwany “Pentateuch” – “Pięcioksiąg”), przetłumaczonego w III w. na język pehlewi *), a z niego na arabski. W poemacie tym omawiane były między innymi kwestie astrologii natalnej i katarchicznej oraz wzmiankowane podstawy systemu domów horoskopu Znak-Dom (być może po raz pierwszy w historii astrologii). Książka ta wywarła ogromny wpływ zarówno na antyczną astrologię (zwłaszcza na Maternusa, Maximosa, Hephaestiosa, Retoriusa i hermetyczną literaturę), jak i na średniowieczną (arabską, perską, żydowską, łacińską, bizantyjską i ich pochodne). Oryginalny grecki poemat nie zachował się w całości – do naszych czasów dotrwały tylko pojedyncze fragmenty, a także cytaty i zapożyczenia u innych autorów.
*) pehlewi (pahlawi) – jezyk średnioperski z grupy języków irańskich, występujący w Persji, głównie w okresie dynastii Arsacydów i Sasanidów (II w. p.n.e. – VIII w. n.e.
Wybrane prace:
- Dorotheus Sidonius “Carmen Astrologicum (Pentateuch)”
Translated by David Pingree. – Leipzig: B.G.Teubner, 1976. Reprinted by Ascella Publications, 1993.