Koziorożec daje charakterowi cechy, które tak doskonale symbolizuje koziorożec samotnie i ostrożnie wspinający się ze szczytu na szczyt, coraz wyżej i wyżej. Istnieje tu silna wewnętrzna potrzeba posuwania się naprzód, w górę, zarówno duchowo, jak i społecznie i budowania w ten sposób swojego autorytetu. Koziorożec prawie zawsze to osiąga, a natury słabsze pełne są dlań podziwu. Natomiast u typów podobnych lub płonących idealizmem, Koziorożec nie znajduje aprobaty i spotyka się z opozycją dającą powody do mniej miłych stosunków. Wskazane jest więc dążyć do wyższości prawdziwej, a więc duchowej, do przewagi moralnej, która by zdolna była przezwyciężać wszelką niechęć, zazdrość lub antypatię. Poważna wytrwałość, dyplomatyczna rezerwa i wielki talent organizacyjny – to cechy Koziorożca, które bez wątpienia ogromnie przyczynić się mogą do zrobienia kariery w życiu.
Koziorożec daje bardzo dużo powagi, godności i stałości. Spokój, koncentracja, głębokie wnikanie w rzeczy – oto główne linie jego rozwoju. Z wielkim zainteresowaniem studiuje filozofię, szczególnie pesymistyczną. Jest tu silna skłonność do determinizmu, do upatrywania we wszystkim kierownictwa losu i nieuniknionej konieczności oraz uważania człowieka za istotę ze wszech stron związaną i bezapelacyjnie podległą mocom wyższym i nieznanym.
A jednak opieka Saturna, władcy Koziorożca, była “złotą epoką” – zatem wpływ tej planety nie musi być koniecznie przykry, szczególnie, jeśli poddajemy się jej dobrowolnie i rozumnie. Harmonijne aspekty, pobudzając do planowej i wytężonej pracy, mogą skutecznie przeciwdziałać skłonności do pesymizmu i melancholii. Typ ten ma wiele ideałów i niewzruszoną nadzieję ich osiągnięcia kiedyś, a bodźcem w dążeniu do nich, bywa nierzadko żądza sławy i zaszczytów.
Kiedy władca znaku Koziorożca (Saturn) jest uszkodzony, wtedy już trzeba bardzo uważać, aby mniej piękne jego strony nie wychodziły na jaw. Ukazują nam się one głównie w niezadowoleniu, podziwie dla zewnętrznej potęgi i sławy oraz szacunku dla form i rytuału. Jest bardzo pożądane pozostawać zawsze w kontakcie z innymi, inaczej myślącymi, w innym bowiem razie zbyt łatwo idee osobiste mogą być uważane za wyłączną i doskonałą prawdę i prowadzić do samotności duchowej. Należy się zawsze strzec jednostronności, ponieważ tam, gdzie pewna określona myśl z takim, jak tu, oddaniem się i skoncentrowaną pilnością dąży do realizacji, wyrodzić się może łatwo pewne lekceważenie i niedocenianie przekonań innych. Zaleca się więc stałą wymianę myśli z ludźmi o innych poglądach. Życzliwe ich rozpatrzenie i porównanie da sprawiedliwy sąd i uchroni ducha od dogmatyczności i uprzedzeń, co na władze umysłowe oddziaływać może tylko zbawiennie.
Silne pragnienie i oczekiwanie hołdów i podziwu daje pewien rodzaj samozadowolenia, które jednak innym może odebrać wszelką ochotę do podziwiania dzieła, zresztą często niecodziennego i pożytecznego. Ta słabość charakteru opóźnia rzeczywisty postęp, należ zwalczać ją jak najpilniej. Wszak najwyższe, co człowiek zdziała, z Ducha pochodzi, a tam wszelka pycha i samouwielbienie jest obce. Są to cechy czynnika materialnego, “wykonawczego”, którego nie trzeba nigdy zbytnio faworyzować. O tym Koziorożec powinien zawsze pamiętać, ponieważ jest to słaba strona jego charakteru.
Uszkodzenie robi bojaźliwym, niezadowolonym, dokuczliwym, zarozumiałym, pełnym pawiej dumy.
Choroby: skłonność do przeziębień, reumatyzmu, chorób skórnych, słaby apetyt, zatwardzenia, zaburzenia w trawieniu (opozycja do Raka).
Wyczerpujące opisy, szkoda tylko, że autor zarzucił prace nad stroną :/