System astrologii rozwinięty przez niemieckiego astrologa Reinholda Ebertina w latach dwudziestych XX w. wywodzący się z astrologii uranicznej Alfreda Witte. Podstawy kosmobiologii R. Ebertin zawarł w książce The Combination of Stellar Influences. Kosmobiologia wykorzystuje intensywnie midpunkty, łuki słoneczne i 90-stopniowy podział koła. Astrolodzy wykorzystujący ten system wydawali w latach 1969-1976 czasopismo Cosmobiology International ukazujące się w języku niemieckim i angielskim.
Oto definicja kosmobiologii sformułowana przez samego jej twórcę:
Kosmobiologia jest dyscypliną naukową, której przedmiotem zainteresowania są korelacje zachodzące między kosmosem i formami życia organicznego, między rytmami kosmicznymi i ruchami gwiazd a człowiekiem, jego charakterem i losem. Kosmobiologia bada te korelacje i ich możliwe odzwierciedlenie w życiu roślin i zwierząt. Dla potrzeb swych badań kosmobiologia wykorzystuje metody statystyczne i programy komputerowe.
Podstawowym narzędziem kosmobiologii jest kosmogram, analogicznie jak narzędziem astrologii tradycyjnej jest horoskop.
Pojęcia astrologia/kosmobiologia oraz horoskop/kosmogram niesłusznie używane są zamiennie przez niektórych astrologów.
Rozwinięciem kosmobiologii Ebertina jest astrologia kognitywna polskiego astrologa Jana Sara.
Kosmobiologia (astrobiologia, egzobiologia) to także jedna z nazw używanych dla powstałej w drugiej połowie XX w. dziedziny z pogranicza astronomii, astronautyki i biologii zajmującej się hipotetycznym, jak dotąd, życiem w Kosmosie (poza Ziemią).