(ur. 476 r. Kusumapura k. Patna, Indie – zm. ok. 550 r.)
Staroindyjski astronom, astrolog i matematyk. Jako jeden z pierwszych stosował algebrę, dosyć dokładnie określił wartość liczby π jako 3,1416. W swojej wierszowanej pracy “Aryabhatia” (499 r.) Aryabhata wykazywał, że Ziemia i inne planety systemu Słonecznego poruszają się wokół słońca. Ponadto, jak wynika z jego dzieła, wierzył, że planety poruszają się po orbitach eliptycznych (na ponad tysiąc lat przed narodzinami Keplera!). Objaśnił tam również takie zjawiska jak następstwo dnia i nocy i naukowo określił przyczyny księżycowych i słonecznych zaćmień. Istnieje takie mnóstwo komentarzy, napisanych przez staroindyjskich uczonych do tej pracy Aryabhata, że wskazuje to na wielką ważność tego dzieła dla dalszego rozwoju indyjskiej nauki. Do Aryabhata należał jeszcze jeden traktat, który jednak nie zachował się do naszych czasów.
Między 950, a 1100 rokiem żył i pracował jeszcze jeden astronom indyjski, noszący imię Aryabhata. Jest on autorem obszernego traktatu “Mahasiddhanta” (“Aryasiddhanta”). Przez historyków nauki uczony ten zazwyczaj określany jest jako “Aryabhata II”.